" />
Hatırlanacağı üzere, aşağıdaki Tebliğlerle E-faturaya ilişkin düzenlemeler yapılmıştı.
421 Sıra No.lu Vergi Usul Kanunu Tebliğinde; "Elektronik fatura uygulamasına dâhil olma zorunluluğu getirilen mükellefler elektronik fatura uygulamasına kayıtlı olan diğer mükelleflere kâğıt ortamında fatura düzenleyemezler; düzenlemeleri halinde kâğıt ortamında düzenlenen bu faturalar hiç düzenlenmemiş sayılır." hükümleri yer almaktaydı.
447 Sıra No.lu Vergi Usul Kanunu Genel Tebliği ile 4/4/2015 tarihinden geçerli olmak üzere, 397 Sıra No.lu Vergi Usul Kanunu Genel Tebliğinin "9. Sorumluluk ve Cezai Müeyyideler" başlıklı bölümü yeniden düzenlenmiş ve "Elektronik fatura uygulamasına dâhil olan mükelleflerin elektronik fatura uygulamasına kayıtlı olan diğer mükelleflere düzenleyecekleri faturaların elektronik fatura olması zorunludur. Bu zorunluluğa uymayan mükellefler hakkında Vergi Usul Kanununda öngörülen cezai hükümler uygulanacaktır." hükmüne yer verilmişti.
Yine, 4/4/2015 tarihli Resmi Gazetede yayımlanan yayınlanan, 448 Sıra No.lu Vergi Usul Kanunu Genel Tebliği hükümleri 421 Sıra No.lu Vergi Usul Kanunu Tebliğin, “ Kağıt ortamında düzenlenen faturaların hiç düzenlenmemiş sayılacağı” yönündeki hükmü yürürlükten kaldırılmıştı.
13/05/2020 tarihinde Resmi Gazetede yayımlanan Danıştay Dokuzuncu Dairesinin 2019/7414 Sayılı Kararı ile;
** Vergiyi doğuran ekonomik olayın, kayıt dışı bırakıldığının tespiti halinde VUK’nun 353/1. maddesi uyarınca özel usulsüzlük cezası kesilebileceği,
** Ticari hayata dahil edilen, E Faturanın, kağıt faturanın alternatifi, yeni bir belge olmadığı,
** Vergi Cezalarının kanuniliğine ilişkin anayasal ilkeler bazında kıyas ve varsayıma dayalı olarak ceza kesilmesi mümkün olmadığından, fiilen mevcut olan faturaların, hiç düzenlenmediği varsayılarak ceza kesilemeyeceği,
** E Fatura yerine, kağıt fatura düzenlenmesi durumunda, VUK’nun 353/1. maddesi uyarınca özel usulsüzlük cezası kesilemeyeceği,
hüküm altına alınmıştır.
13.05.2020